Een datakluis voor iedere boer is een concept dat we steeds vaker tegenkomen.

Een kluis om eigen data veilig in op te slaan. Of gestructureerd data in te zamelen die bedrijven over jou verzamelen. Door strengere regelgeving zijn technologie aanbieders namelijk verplicht om gebruikers toe te staan hun eigen data op te vragen.

Kritiek op datahonger

Het ligt voor de hand zo’n kluis als defensieve maatregel te zien. Een kluis om anderen op afstand te houden. Want de kritiek op de datahonger van bedrijven neemt toe. Een boerin verzuchtte deze week: wat moet die melkfabriek met mijn gegevens? Wie kijkt er naar? Waarom? Waarom krijg ik er geen betere melkprijs voor terug?

Belangrijk ook is de vraag wie toetst of dataverzamelaars de juiste conclusies trekken, en wie dat überhaupt nog kan? Heb je straks als boer nog weerwoord tegenover de big data-algoritmes van verwerkers? Of tegenover de analyse van satellietdata door de overheid?

Delen van data

Toch is de kluis niet geschikt als muur rond je bedrijf. Delen van data is vaak verplicht, en bovenal nuttig. Rendement op data volgt als alleen anderen er op kunnen inhaken. Het leidt tot overzicht, inzicht, slimme dienstverlening en weerwoord bij niet goed gebruik – of zelfs misbruik – door derden.

De kluis staat dus veel gebruik van je data toe, maar dan zorgvuldig, gecontroleerd en met mogelijkheden om te volgen wie je data gebruikt en waarvoor. Dus eigenlijk gaat het niet om een kluis, maar om de boer als poortwachter bij zijn eigen sluis.